ADF (Automatic Direction Finder) เป็นระบบคลื่นสัญญาณวิทยุที่มีความถี่ต่ำถึงปานกลาง ที่ความถี่ 190 Khz. ถึง 1750 Khz. ระบบนี้ ใช้กันอย่างกว้างขวางในปัจจุบันมีข้อได้เปรียบกว่าระบบ VOR เพราะการรับสัญญาณ จะไม่จำกัดอยู่ตรงที่จะต้องอยู่ในแนวเส้นตรง ที่ไม่มีอะไรกีดขวางสัญญาณ ADF สามารถเดินทางไปตามแนวโค้งของผิวโลกได ้ระยะทางไกลสุดของสัญญาณ ขึ้นอยู่กำลังแรงส่งของสัญญาณ ระบบ ADF สามารถรับได้ทั้งสัญญาณจากสถานีวิทยุ AM ทั่วไป และสถานีส่ง NDB (Non-Directional Beacon) สถานีวิทยุ AM ทั่วไปส่งคลื่นที่ความถี่ 540 ถึง 1620 Khz. สถานี NDB ( Non-Directional Beacon ) ส่งคลื่นความถี่ ที่ 190 ถึง 535 Khz.

ADF COMPONENTS

ADF Receiver : นักบินสามารถปรับคลื่นความถี่ ไปรับคลื่นความถี่ และระบบจากสถานีที่ต้องการ สัญญาณที่รับได้ จะ ขยาย และ แปลงคลื่นความถี่ เป็น เสียง หรือ สัญญาณมอส และยังส่งสัญญาณให้เครื่องชี้ มุม bearing indicator ทำงานด้วย.

Control Box (Digital Readout Type) : เครื่องบินในปัจจุบันมักจะมีระบบที่บ่งบอกนักบิน เป็นตัวเลขเลย เช่นความถี่ที่เลือกทิศทางของสถานี ก็จะบ่งบอกออกมาเป็นตัวเลข เลย เช่นกัน

Antenna : เครื่องบินจะมีสายอากาศสองชนิด เราเรียกว่าสายอากาศแบบ LOOP และสายอากาศแบบ SENSE เครื่องรับ ADF จะรับสัญญาณจาก ทั้งคู่คือสายอากาศแบบ loop และ sense สายอากาศแบบ loop ที่ใช้ ทั่วไปทุกวันนี้ เป็นแบบแบนๆ เล็ก อยู่กับที่ไม่มีส่วนที่เคลื่อนไหว ภายในประกอบไปด้วยขดลวดหลายขด ตั้งอยู่ ในมุมที่ต่างๆกัน สายอากาศแบบ loop นี้ จะรับสัญญาณทิศทางของสถานี ส่งโดยประมวลมาจากความแรง ของสัญญาณที่ขดลวดแต่ละขดที่ได้รับ แต่ก็ยังบอกไม่ได้ว่าสัญญาณนั้นมาจากด้านหลัง หรือด้านหน้า ( to or from) สายอากาศแบบ sense จะช่วยให้ข้อมูลว่าสัญญาณที่ได้มานั้นมาจากด้านหน้า หรือด้านหลัง

Bearing Indicator : แสดง และบ่งบอกทิศทางของสถานีส่ง เป็นองศาเมื่อเปรียบกับทิสทางของหัว หรือลำตัวของเครื่องบิน
Relative Bearing เป็นมุมที่เกิดจากการลากเส้นผ่านลำตัวเครื่องบินหรือเส้นที่เครื่องบิน heading กับเส้นที่ลากจากลำตัวเครื่องบินไปยังสถานีวิทยุ หรือสถานีส่ง (ดูรูปประกอบ)
Magnetic Bearing เป็นมุมที่เกิดจากการลากเส้นผ่านลำตัวเครื่องบินหรือเส้นที่เครื่องบิน heading ไปยังสถานีส่ง และบวกกับมุม ที่ลากจากตัวเครื่องบินเครื่องบินไปยังทิศเหนือ แม่เหล็ก (Bearing to station) (ดูรูปประกอบ)
Magnetic Bearing = Magnetic Heading + Relative Bearing.

TYPE OF ADF INDICATOR
หน้าปัดบ่งชี้ หรือเครื่องบ่งบอกในระบบ ADF ที่ใช้ในปัจจุบันนี้มีอยู่ 4 แบบด้วยกันที่เข็ม ชี้ไปยังสถานีสี่แบบนั้นคือ :

Fixed Compass Card : หน้าปัดจะยึดติดอยู่กับที่ ไม่สามารถจะหมุนได้ 0 องศาจะอยู่ด้านบนเสมอ ซึ่งหมายถึงหัวเครื่องบิน nose


ความสัมพันธ์ ระหว่างเครื่องบิน และสถานีส่งสัญญาณ ซึ่งหมายถึง " มุมองศา จาก สถานี " MB หรือเครื่องบิน กับขั้วเหนือแม่เหล็ก ADF ที่มีหน้าปัดชนิดนี้ นักบินต้องคำนวนมุมองศาจากสูตร
MB = RB + MH

Rotatable Compass Card : หน้าปัดชนิดนี้สามารถหมุนได้ โดยมีปุ่มให้หมุน โดยหมุนหน้าปัดให้ Magnetic Heading (MH) ของเครื่องบิน อยู่ใต้เข็ม ด้านบน


มุมองศาจากสถานีส่ง (MB) สามารถอ่านได้โดยตรงจากหน้าปัดเข็มทิศ โดยไม่ต้องคำนวนใดๆ ทำให้ง่ายแก่นักบิน ปัจจุบันมีการออกแบบให้หน้าปัดเข็มทิศ หมุนโดยอัตโนมัติ และสอดคล้องกับ magnetic heading (MH) ของเครื่องบิน ซึ่งMB ไปยังสถานีสามารถอ่านได้ทุกเวลา โดยไม่ต้องหมุนหน้าปัดเข็มทิศด้วยมือ เลย

Single-Needle Radio Magnetic Indicator : เข็มหน้าปัด RMI เดี่ยว (Radio Magnetic Indicator) เป็นเครื่องมือที่ประกอบไปด้วย ข้อมูล heading , bearing , และ ตำแหน่ง radial .


หน้าปัดของ single needle RMI ก็คล้ายกับหน้าปัด ชนิดที่สามารถหมุนได้

Dual-Needle Radio Magnetic Indicator : แบบเข็มหน้าปัด RMI คู่ก็เหมือนกับเข็มหน้าปัด RMI เดี่ยวนอกจากว่ามีเข็มหน้าปัด อันที่สองเข็มหน้าปัด อันแรก ทำหน้าที่ เหมือนกับแบบเข็มหน้าปัดแบบเดี่ยว จากภาพเข็มสีเหลือง (อันใหญ่) ทำหน้าที่เหมือน แบบเข็มหน้าปัด แบบเดี่ยวซึ่งแสดงถึง Magnetic Bearing ไปยังสถานี NDB เข็มหน้าปัดอันที่สองที่เป็นสีเขียว (อันเล็ก) ในภาพ


เข็มหน้าปัดอันที่สอง (สีเขียว ) ก็จะชี้ ไปยังสถานี VOR เครื่องชี้แบบเข็มหน้าปัดคู่มีประโยชน์ ในการชี้ตำแหน่งของเครื่องบิน

OPERATION

ระบบ ADF ทำงานในช่วงของความถี่ที่ต่ำ และกลางโดยการปรับความถี่ไปยังสถานี NDB และสถานีวิทยุ AM ความถี่ของสถานี NDB และ ชื่อของสถานีสามารถทราบได้จากแผนที่ สำหรับการเดินทางทางอากาศ และสนามบิน (aeronautical charts ) ระบบ ADF มี ระบบค้นหาอัตโนมัติ ซึ่งเข็มจะชี้ ไปยังสถานีส่งที่ปรับคลื่นไปรับ วิธีที่ง่าย และใช้กันโดยทั่วไป สำหรับระบบ ADF คือการ " home " ไปยังสถานีส่งสัญญาณ เพราะว่าเข็มของระบบ ADF จะชี้ไปยังสถานีส่งตลอดเวลา นักบินสามารถหันหัวโดยให้เข็มชี้ไปที่ 0 (zero) องศา เมื่อใช้ ADF แบบหน้าปัดอยู่กับที่ สถานีส่งสัญญาณ ก็จะอยู่ ด้านหน้า ของเครื่องบินโดยตรง แต่โดยปกติเมื่อบินสูงขึ้นไปก็จะมีลมดังนั้น นักบินจึงต้องบินเผื่อการเคลื่อนที่ ออกจากแนวโดยลมไว้ด้วย ถ้าเครื่องบินออกจากแนวไป ทางซ้าย หัวลูกศรของเข็มจะชี้ไปทางขวา และถ้า เครื่องบินออกจาก แนวที่ต้องการบินไปทางขวา หัวลูกศรของเข็มก็จะชี้ไปทางซ้าย

หน้าปัดคงที่ , ถ้าไม่บินแบบ Homing และต้องบินไปตามองศาใดองศาหนึ่ง นักบินก็ต้องใช้สูตรในการคำนวน MB = MH + RB เพื่อจะดูว่าจริงๆแล้วเข็มควรจะต้องชี้ หรือต้องบินไปที่องศาเท่าไร ทุกวันนี้หน้าปัดแบบ คงที่ หรือยึดติดจะไม่นิยมใช้กันแล้ว แต่ก็ยังพอมีใช้อยู่บ้าง แต่นักบินไม่ค่อยใช้ เนื่องจากมีแบบอื่นๆ ที่ง่ายกว่า

หน้าปัดหมุนปรับได้, มันเป็นก้าวสำคัญจากรุ่นหน้าปัดคงที่ นักบินสามารถหมุนปรับหน้าปัดด้วยปุ่มปรับมุ่งหน้า " ขึ้นข้างบน " . ดังนั้น เข็มจะชี้ เป็นมุมองศาที่อยู่ห่าง จากสถานีส่ง NDB station.

หน้าปัดเข็มเดี่ยว Radio Magnetic Indicator , หน้าปัดชี้ทิศทางที่หน้าปัดสามารถหมุนได้อัตโนมัติ เข็มชี้ทิศทางที่ต้องการเดินทางตลอดเวลา เข็มจะชี้ทิศทางที่แม่นยำ และบอกมุมที่เครื่องบินทำกับสถานีส่งสัญญาณ เครื่องมือนี้ เรียกว่า เป็นเครื่องมือที่นักบินสามารถ " ปล่อยมือ " ได้

หน้าปัดเข็มชนิดคู่ Radio Magnetic Indicator, มันให้ข้อมูลนักบินเหมือนกับแบบชนิดเข็มเดี่ยว เช่น ทิศทางที่เครื่องบินบินไป มุมที่เครื่องบิน ทำกับสถานีส่งสัญญาณ NDB เข็มอันที่สองจะชี้ไปยังสถานี ส่งสัญญาณ VOR เพื่อ ช่วยนักบินหาตำแหน่ง ที่เครื่องบินของตัวเองอยู่ ณ ตำแหน่งใดในขณะนั้น.